فلزات سنگین موجود در محیط در بیشتر بافتهای ماهی تاثیرات بسزایی داردکه اولین تاثیر آن بر روی بافت آبشش ماهی است. چرا که این بافت به راحتی در تماس با آب و آلاینده های موجود در آن است و عوارضی از قبیل جداشدن اپیتلیوم، هایپرتروفی، هایپرپلازی، پرخونی و موکوس فراوان را نشان می دهد. کبد نیز در متابولیسم اولیه مواد سمی درگیر بوده و صدماتی از جمله پرخونی، نکروز و تورم هپاتوسیت، خونریزی، آتروفی، تورم ابری میباشد
)